سندروم دوری گُزینی

چیزی در حدود یکصد روز از استقرار اعضای ششمین دوره شواری اسلامی شهرستان اسلامشهر در ساختمان آن می گذرد. شورایی که در دورجدید با ترکیبی نو ، حضور اعضایی تازه نفس و دارای انگیزه با شعارهایی ازجنس خدمت به شهروندان و رفع مشکلات آن ها پای در میدان تلاش گذاشت.

باید اِذعان کرد به غیر تعدادی از نفرات قدیمی، بیشتر چهره ها برای مردم این خِطه اگر نگوئیم ناآشنا بلکه کم آشنا بودند. البته این امر را نمی توان نقطه ضعف برشمرد بلکه مهم خدمت رسانی و گره گشایی از مشکلات شهروندان است. خدمتی که نه نیاز به شهرت دارد و نه محتاج به سبقت، بلکه یک همت عالی می خواهد و دلی پاک که آن نیز مربوط به عِرق موجود در افراد می گردد نه امور دیگر.

آنچنان که در پنج دوره قبل شورا شاهد بودیم افرادی را که دلسوزانه پای کار بودند و نام نیکی از خود بر جای گذاشتند اما در مقابل اعضایی هم حضور داشتند که نه تنها نامی از آن ها در اذهان نیست بلکه شاید یادشان نیز به نیکی برده نشود. خاطر نشان می شود که نباید تصور گردد اعتماد مردم به اعضای شورا تنها مختص به حضور در پای صندوق ها و تایید ایشان است و پس از پایان کار باید روح مطالبه گری از آنها را به فراموشی سپرد ؛ بلکه باید اذعان کرد نوع عملکرد منتخبان حتماً رزومه ای خواهد شد برای انتخابات ۴ سال آینده و یا حتی پیشینه ای برای حضور بعضی از علاقه مندان آن ها در مصادر بالاتر سیاسی.

متاسفانه در همین رابطه بعضی آفات می تواند جایگاه این نهاد برآمده از اراده عمومی و مردمی را خدشه دار کرده و باعث ایجاد حواشی نه چندان دلچسبی برای آن شود. البته ادوار قبلی نیز از آسیب های پیش رو در امان نبودند و اعضای فعلی نیز یقیناً شاهد نوع نگرش، تمایل و استقبال دوباره شهروندان نسبت به بعضی از اعضای آفت زده قبلی بوده اند.

به طور مثال یکی از بیماری هایی که می تواند اعضای شورا را پس از تکیه بر صندلی از مردم دور نگاه دارد ” سندورم دوریگزینی” است. این بیماری هنگامی حاصل می شود که یک عضو شورا پس از ورود به آن، آرام آرام از حضور میدانی در بین مردم و درک مشکلات گریبانگیر ایشان دوری میگزیند و حتی ممکن است بنا به برخی دلایلی واهی از وجود در مجامع رسمی مسئولان استانی که هر از چند گاهی ممکن است در شهرستان برگزار گردد و فضایی است برای مطالبات مردمی سرباز زند. در اینجا باید گفت امر حادث به یقین با شعارهای مردمی بودن قبل از انتخابات این عضو شورا در تعارض و تنافی آشکار قرار خواهد گرفت.

معضل بعدی را می توان عدم رعایت نظم و انضباط برای شرکت به موقع و یا تنها حضور در پایان جلسات جهت گرفتن عکس های رسانه ای برشمرد که در بعضی مواقع برای اهداف سیاسی آینده انجام می شود . شایان ذکر است نفس پیشرفت در جای خود به هیچ عنوان نکوهیده نیست؛ اما سخن آن است که در ابتدا باید برادری خود را در طی این چهارسال به ولی نعمتانمان ثابت کنیم تا سپس بتوانیم در آینده حمایت معنوی و سیاسی آن ها را در پشت سر خود همراه کنیم.

ایجاد جنگ روانی توسط برخی از رسانه های زرد برای رسیدن به اهداف از دیگر معضلاتی است که در کمین خدمت رسانی اعضای نیک نفس شورا است که دوری گزیدن هوشمندانه از آن می تواند باعث جلوگیری از فضا سازی های احساسی، غیر منطقی و غیر واقعی در شهرستان شود.

اما آخرین نکته و مهمترین آن، دوری جُستن از اجازه ورود افراد معلوم الحالی به شوراست که نه از نامی نیک بهره می برند و نه از رفتاری معقول و در یک کلام ممانعت از سوء استفاده افرادمسئلهدار از جایگاه والای این نهاد مردمی. باشد که رعایت این محورهای دلسوزانه باعث تقویت پایگاه شورا در نگرش شهروندان و افزایش حس اطمینان آن ها به اعضای فعلی برای انتخابات ۴ سال آینده و یا حرکت های سیاسی بعدی ایشان باشد.

سعدی :

“من آنچه شرط بلاغ است با تو می گویم” “توخواه از سخنم پندگیر و خواه ملال”

رهی معیری:

“چون شود پرده دری کار نسیم سحری”
“هرچه در پرده نهان است،عیان خواهد شد”